ذوسبکین...

از ابتدایی که شروع کردم گاهی ورق های سفید رو سیاه کنم (اصراف کنم) تا به الان توی نوشتن بیش از انگشتای دست سبک عوض کردم

و جالب اینکه بعد از رد کردن اون سبک، آرشیوش میکنم و سخت بهش برمیگردم

و با توجه به محدود بودن سبک های نوشتن و ورق سیاه کردن

این یعنی من در آینده نمی نویسم

خودم هم باورم نمیشه

ولی گویا شدنیه

پ ن:

یک زمانی اینجا مطالب ابنقدر طولانی بودن که مخاطبا میگفتند براش ادامه مطلب بزار

الان شکر خدا قضیه داره به سمت توییت پیش میره

پ ن:

تجارب خوبی بودن

هر کدوم

تو هر مقطع، کلی خاطره و حس خوب داشتند

و جالب اینجا که در کلیت محیط، هر کس به یکی از اون سبک ها من رو میشناسه

پ ن:

نویسنده واقعی هیج وقت از این شاخه به اون شاخه نمیپره و مدام خالی نمیشه

سطر های بالا احوالات ما آدم های سیاه کننده ی ورق