مترو به مشهد نمی رود...

پله های ایستگاه مترو, را پایین می آمدم

بلندگوی سالن، اولِ آهنگ (آمده‌ام) را پخش میکرد

در حال هوای آن موسیقی وهم آور بودم

و نشسته روی صندلی های سالن به انتظار قطار

با خودم گفتم:

فلانی اسمش که قطار است 

بیا فرض کن نشسته ای به انتظار قطار مشهد,

که سوت بکشد و بایستد و داد بزند

«مسافرای مشهد جانمونید!»

بعد سواری شوی و بروی

آهنگ رسید تا خواندن خواننده و خواننده گفت:

«آمده ام....»

چشم هایم بسته بود که با سوت باز شدن درب های قطار آن ها نیز باز شدند

نه قطار برقی مترو، قطار مشهد شده بود

نه ایستگاه، ایستگاه راه آهن تهران بود

آهنگ اما هنوز ادامه داشت

«آمدم ای شاااه، پناهم بده...»

زیر لب گفتم:

من که نیامده ام آقا

اما پناهم بده...

رد اشک را پاک کردم و وارد قطار شدم...

پ ن:

خط امانی زه گناهم بده...

#امام_رضا