جدا نشویم...

یک:

حاج قاسم سلیمانی پشت بلندگو حاضر میشود برای سالگرد یک شهید آن هم در شرایط بعد از آزادی موصل و عقب نشینی های داعش در سوریه و عراق

دائم از نقش عراق و سوریه میگوید

از نقش مرجعیت عراق (آقای سیستانی) در پیشبرد مقاومت

میگوید ملت عراق و سوریه به گردن دنیا بابت کندن ریشه تکفیری ها حق دارند

دائم از لفظ ملت غیور و مقاوم سوریه و عراق استفاده میکند

و بارها تاکید میکند پیروزی ها ثمره مقاومت و تحمل مردم و رشادت دلاور مردان آن هاست.

دو:

در صدا و سیما و شبکه های مجازی خودمان و تیربون ها و صحبت های خودمانی مستقیم و غیر مستقیم به دفعات میگوییم

اگر حاج قاسم نبود، آن ها هم نبودند.

نتیجه:

#حاج_قاسم به عنوان یک فرمانده کار کشته و یک مدیر کارآمد

با توجه به شناخت عمیق از منطقه، فهم استراتژیک بالا و همینطور نگاه چند وجهی خود مدام تلاش دارد حضور و کمک جمهوری اسلامی ایران را در عراق و سوریه صرفا دوشادوش مردم و نیروهای مقاومت آن کشور ها تعریف کند و با تاکید بر توان داخلی آن ها به توانمندی آن ها برسد.

اما ما با بعضی تاکیدات بیجا، بعضا حتی درست و بعضا از سر جهالت و بعضا از سر دوستی و بعضا از سر شیطنت

تصویری به همسایگان و حلقه مقاومت و بیرون القا می کنیم که گویی ما در آن به دنبال تسلطیم و در پس حضور به دنبال انگیزه های ناسیونالیستی می گردیم.

نکته:

چند سال پیش

همزمان با پیشرفت های جبهه عراق، موج رسانه ای با تاکید فراوان حول محور #حاج_قاسم راه افتاد و در آن مخصوصا در داخل و مخصوصا بعضی دلسوختگان انقلاب در موضع اشتباه مدح #حاج_قاسم نشستند و دشمنان انقلاب به آن ضریب دادند و در عراق این تصور پیش آمد که ایران و سلیمانی به دنبال کسب اقتدار و نام و شهرت و تسلط در عراق حضور پیدا کرده اند.

نکته دو:

هر پیام و توییت و پست و حرف و ... ما پیام دارد

مراقب پیام ها باشید.

پ ن:

زنده باد ملت غیور و مقاوم و سلحشور عراق و آرزوی پیروزی کامل در این دفاع مقدس برای آن ها.